فکر می‌کنم آنهایی که الان سنشان بیشتر از ۴۰ سال است، با من موافق باشند که ماجراهای گالیور و تنسی تاکسیدو و چاملی دو کارتون خاطره‌انگیز نسل ما هستند.
«گالیور نقشه رو رد کن بیاد» از زبان کاپیتان لیچ و شلختگی کمدِ آقای ووپی چیزهایی هستند که هر وقت به آن کارتونها فکر می‌کنم، به یادم می‌آیند.
از چند روز پیش شهروز مُلک آرایی که با صحبت کردن در نقشهای کاپیتان لیچ و آقای ووپی، بخشی از خاطرات دوران کودکی ما را ساخته بود، دیگر در بینمان حضور ندارد.
در زیر دو لینک گذاشته‌ام:
لینک اول، يكي از بخشهاي كارتون تنسي تاكسيدو و چاملي است که به متالورژي ربط پيدا مي‌كند. آنجايي كه آقاي ووپي (با تخته سياه سه بعدي معروفش) می‌خواهد در مورد فولادسازي توضيح دهد تا تنسي بتواند يك شمشير فولادي بسازد. لینک دوم هم کلیپ کوتاهی است از دوبله‌های به‌یاد ماندنی شهروز مُلک آرایی
دو سال پیش مطلبی با عنوان فولادسازي با تدريس استاد ووپي! نوشتم و عنوان این مطلب در حقیقت همان عنوان است.
