شاهنامه یکی از پربهاترین آثار ادبی ماست که همچون گوهری بی‌مانند در گنجینه‌ی ادبیات جهان، تا به امروز، درخشش و تابندگی‌اش را از دست نداده است و ۲۵ اردیبهشت‌ماه روز بزرگداشت و ارج نهادن به کوشش و تلاش ارجمند سراینده‌ی این اثر ماندگار، فردوسی است.
فردوسی در شاهنامه بارها به فلزات و فناوریهای آن اشاره کرده است. این ابیات را ببینید:
نخستین یکی گوهر آمد به چنگ به دانش ز آهن جدا کرد سنگ
سر مایه کرد آهن آبگون کزان سنگ خارا کشیدش برون
چو بشناخت، آهنگری پیشه کرد کجا زو، تبر، اره و تیشه کرد.
نمی‌دانم با من هم‌رای هستید یا نه اما اینطور فکر می‌کنم که فردوسی در این ۳ بیت، با هنرمندی تمام، به چند گرایش متالورژی اشاره کرده است.
مقاله‌ای که در زیر می‌بینید کوششی است شایسته برای پی‌جویی و بررسی تولید و کاربرد فلزات در لابه‌لای آثار نویسندگان و شعرای ایرانی و به‌ویژه شاهنامه.
فناوری فلزات در ایران باستان- غلامحسین دانشی
