در تقویم ملی ایران به صورت رسمی روزی به عنوان روز شیراز داریم. در سال ۱۳۸۰ شورای شهر شیراز با ارائه پیشنهادی به مجلس اعلام کرد تا روز ۱۵ اردیبهشت به روز شیراز نام گذاری شود. مجلس نیز موافقت خود را با این موضوع اعلام کرد. از آن تاریخ به بعد این روز به روز شیراز معروف است.
در ده سالگی سفری خانوادگی به شیراز داشتیم. همیشه خاطرات آن سفر همراهم بود. به همین خاطر، وقتی انتخاب رشته می‌کردم، در تمام رشته‌ها، اول دانشگاه شیراز را انتخاب کردم. در نهایت، آرزویم برآورده شد و در رشته‌ی مهندسی مواد دانشگاه شیراز پذیرفته شدم.
یکی دو سال اول، درسهای علوم پایه و عمومی را در کلاسهایی می‌گذراندیم که یا دیوار به دیوار حافظیه بودند و یا تا آرامگاه حافظ نهایتاً پنجاه قدم فاصله داشتند.
درسهای اصلی و تخصصی، در دانشکده‌ی مهندسی برگزار می‌شدند. بلوار دانشجو را باید هر روز می‌پیمودیم تا به دانشکده‌ی مهندسی برسیم. یک سمت پیاده‌روی بخشی از این بلوار، فقط با یک نرده‌ی کوتاه، از باغ ارم شیراز جدا می‌شد و در سمت دیگرش، درختهای نارنج کاشته بودند. تصورش را بکنید … اردیبهشت شیراز و بوی خوش گلهای باغ ارم که با بوی مست‌کننده‌ی شکوفه‌های بهار‌نارنج درهم می‌آمیخت و هر پایی را سست می‌کرد. برای من، بلوار دانشجوی شیراز، دنیایی خاطره است.
چند وقت پیش دوستم مهدی آذین‌فر یک کلیپ کوتاه از همین خیابان برایم فرستاد که مربوط به سال ۷۳ است یعنی زمانی که دانشجوی سال سوم لیسانس بودم.
فکر می‌کنم دیدن این کلیپ برای هر کس که زمانی شیراز بوده، یادآور خاطرات شیرینی باشد بویژه آنکه شعر و موسیقی دلنشینی هم تصاویر را همراهی می‌کنند.
وقتی موهات بازه
پائیز شیرازه
موهاتو می‌بافی
بهار میشه تازه
ویدئو کلیپ (۳ دقیقه – ۱۶ مگابایت)
