– هر از چندی ناسزا گفتن، آن هم با داشتن یک دایره ی واژگانی غنی، با هزینه ی گزافی نشان دهنده ی این است که شما آقای خودتان هستید.
– تکنولوژی می تواند همه ی جنبه های زندگی یک ساده لوح را کم ارزشتر و پست تر کند و به مخاطره بیندازد در حالی که او را متقاعد می کند که دارد “کارآمدتر” می شود.
– اگر استادی قادر نیست بدون آمادگی قبلی تدریس کند، در کلاسش حاضر نشوید. مردم باید تنها آنچه را آموزش بدهند که اساساً از طریق تجربه و کنجکاوی یاد گرفتهاند… یا شغل دیگری بیابند.
– دشمنی که دوست شود، دوست خواهد ماند. دوستی که دشمن شود هرگز دوست نخواهد شد.
– خبرهای خوب را قطره چکانی بده، خبرهای بد را یکجا.
– حیف احساساتی است که خرج پاسخ به منتقدان شود؛ همین کافی است که آثارتان پس از مرگ آنها باز هم چاپ شوند.
آنچه در بالا خواندید، گزین‌گویه‌ها و تأملاتی هستند که ممکن است با برخی از آنها مخالف باشید اما احتمالاً با من هم نظرید که جسورانه هستند و دیدگاه متفاوتی دارند. جملاتی ناب و واقعی، نه انگیزشی که ما را به اندیشیدن وا میدارند و سرشار از نکات جذاب و فلسفی هستند.
در اسطوره‌های یونانی، پروکروستِس مردی بود که مهمان‌ها را با کشیدن یا بریدن اندام‌هایشان به اندازه ی تخت خود در می‌آورد.
هر یک از گزین‌گویه‌های این کتاب دربارۀ یکی از انواع تخت پروکروستس است.
ما انسان‌ها با محدودیت‌هایی در دانش خود و آنچه نمی‌بینیم، اعم از نادیدنی‌ها و ناشناخته‌ها، مواجه هستیم و این تنش را با گنجاندنِ زندگی و جهان در ایده ها و روایت‌‌های ازپیش‌آماده مرتفع می‌کنیم که گاه پیامدهای ویرانگری دارد.
نویسنده ی کتاب (نسیم طالب) با ترکیبی از شوخ‌طبعی و خردمندی، توهمات انسانی را زیر و رو می‌کند. این گزین‌گویه‌های بازیگوشانه و گستاخانه با افشای خودفریبی‌هایی که تاکنون با آنها زندگی می‌کرده ایم، اما هرگز آنها را تشخیص نداده بودیم، ما را شگفت‌زده می‌کنند.
فصل اول کتاب تخت پروکروستس را می توانید در لینک زیر بخوانید.
پی نوشت محل کار جدیدم تا شهر کتاب ساعی، به اندازه ی ده دقیقه پیاده روی فاصله دارد. هفت هشت جلد از آن کتابهایی که در کتابخانه روی هم چیده ام و شما در عکس می بینید، را پارسال از آنجا خریده ام ولی هنوز فرصت خواندنشان را نیافته ام. امیدوارم به بهانه ی معرفی آنها در اینجا هم که شده، زودتر بتوانم با این یارهای مهربان، آشنا شوم.
